"Streetfood" is een fenomeen in Indonesië.

 

Indonesië staat bekend om de mooie natuur, prachtige stranden en surfers-paradijs Bali.
Java is de plek waar voor de meesten de reis begint. En zwervend door de metropool Jakarta vraagt iedereen zich af: heerlijk, al dat eten op straat, maar is streetfood wel veilig? 

Zelfs als we nooit in Indonesië zijn geweest, kennen we Java door de heerlijke gerechten die er vandaan komen. Al verwarren we deze soms met de Chinese keuken, omdat we ze halen bij ‘de chinees’ om de hoek. Maar Babi Pangang, Nasi Goreng en Sate Ayam komen toch echt uit de Indonesische keuken. En dat bewijst een rondreis door Java maar al te goed. Overal op straat zie je stalletjes met de meest uiteenlopende gerechten en hapjes. Want streetfood is een fenomeen in Indonesië, talloze mensen halen dagelijks hun lunch en avondeten op straat, bij kleine stalletjes die door hun eigenaar zijn omgebouwd tot mini-keukens op wielen. In Indonesië heten die karretjes “Kaki Lima” (vijf voeten). Tel even mee: twee wielen van de kar, de steunpoot en…de twee voeten van de duwende man. 

Iedere straatkokkie heeft een specialiteit en die staat op zijn karretje vermeld. Zo zijn er verkopers die alleen maar Sate Ayam of alleen maar Gado Gado maken. Hun kraampje is daar dan helemaal op gericht en dit maakt een straat vol streetfoodkarretjes tot een leuk en bont tafereel. Voor een leek zal deze chaos misschien erg onhygiënisch overkomen en dat kan makkelijk de drang om iets te bestellen helemaal laten vervliegen. Maar toch wil ik iedereen aanraden om het eens te proberen. 

Op de straatstalletjes staan teksten of er hangen spandoeken met de functie van een menukaart. De meest voorkomende woorden (combineren is mogelijk) zijn daarbij:

“nasi” = rijst, “goreng” = gebakken, “ayam” = kip, “kambing” = geit, “telur” = ei, “cumi-cumi” = inktvis

Kies als eerste maaltijd iets warms. Bijvoorbeeld Nasi Goreng Ayam (gebakken rijst met kip).
Dit wordt voor je neus gebakken. Let er op dat het op een flink hoog vuur gebeurt zodat bacteriën het niet overleven en jij wel.

Vraag om een maaltijd “to-go”. Je krijgt het eten dan in een schoon piepschuim bakje en niet in een schaaltje dat gewassen kan zijn in vies water. De stokjes die je erbij krijgt zijn verpakt in plastic.

Was je handen voordat je gaat eten met desinfectiemiddel zoals Dettol. De meeste bacteriën vind je namelijk niet in je eten of aan de stokjes maar juist aan het geld waarmee je net je Nasi Uduk hebt betaald.

Ben je bang dat het eten dat je bestelt te pittig is? Vraag dan tijdens de bestelling om ‘tidak pedas’. Dit betekent letterlijk ‘niet pittig’. De straatkok houdt daar dan rekening mee. En het grootste voordeel? De kok moet een verse maaltijd maken. Vaak bakt hij namelijk twee of drie porties tegelijk en daar zit eigenlijk altijd standaard sambal doorheen. Aangezien jij dat niet wilt, wordt er een portie speciaal voor jou gemaakt. 

Ben je langere tijd in een stad? Ga dan op zoek naar een favoriet straatstalletje (kaki lima). De mensen zijn super vriendelijk en vaste klanten worden ook al snel gewaardeerd en beloond. Last but not least: kijk goed waar de lokale bevolking eet. Is een stalletje in de avond druk bezocht? Dan is het eten er ongetwijfeld goed! Iedereen houdt tenslotte van lekker eten en ook Indonesiërs worden ziek van de verkeerde bacteriën. 

Wanneer je een beetje gewend bent aan de manier waarop streetfood in Indonesië gemaakt wordt, kun je op zoek naar de speciale of minder bekende gerechten. Zoals bijvoorbeeld Gado Gado. Dit is een koud gerecht van satésaus, groenten, ei en tofu, dat op een bijzondere manier geproduceerd wordt. Het ziet er vaak niet zeer smakelijk uit maar niets is minder waar. Probeer ook eens wat snacks te halen op straat. Vooral in de buurt van shopping-malls of bij scholen vind je regelmatig stalletjes met gebakken banaan of ananas. Dit heet dan respectievelijk “pisang goreng” en “nanas goreng”. Spotgoedkoop, vult goed en smaakt vaak nog beter!

Misschien wat overbodig maar wees beleefd naar de kok. Ze vinden het vaak al reuze interessant dat een toerist bij hun straatstalletje komt eten en als je vriendelijk gedag zegt en ze enthousiast bedankt voor het eten, heb je er gegarandeerd een nieuwe vriend bij.