Weekrecept; Kaasbolletjes

Dit is niet echt een Indisch recept maar het wordt wel gemaakt als zoutje voor op feestjes of zomaar voorbij de tv.  Wat is nou lekkerder en leuker dan een zelfgemaakt "heerlijk" kaaszoutje. Eenmaal gegeten en je kan er niet van afblijven. Ik weet er alles van.

Enne…..door dit receptje te plaatsen weet ik, dat ik veel mensen er een plezier mee doe.

Ingrediënten:

300 gr bloem

150 gr geraspte kaas (belegen)

160 gr margarine

1 ei

bruin bakpapier

kwastje

Voorbereiding:

Oven ongeveer 10 minuten voorverwarmen op 200°c Margarine op kamertemperatuur laten komen. Ei in een kommetje door elkaar klutsen. Bakplaat uit de oven halen en bekleden met het bakpapier

Bereidingswijze:

In een kom de bloem en de geraspte kaas doen, goed door elkaar mengen. De margarine in stukjes erbij doen. De bloem, geraspte kaas en stukjes margarine tot één geheel kneden. Flink kneden, het moet een mooie, gladde massa worden.

Vervolgens van de deegmassa kleine, ronde bolletjes maken. Leg de kaasbolletjes op de met bakpapier beklede bakplaat. Bestrijk met een kwastje elk bolletje met een beetje van het geklutst ei en nog een beetje bestrooien met geraspte kaas.

Bak de bolletjes in de oven op ongeveer 200 °c af, ongeveer 45 minuten.

Smulse.....

5 unieke feiten over Kerst in Indonesië

Kerst is een drukke en gezellige tijd. Ook in Indonesië. Grote winkelcentra organiseren verschillende activiteiten; bezoekers kunnen profiteren van hoge kortingen en genieten van de kerstkoren. Kerstbomen sieren de huizen van hen die kerst vieren. Kinderen krijgen kerstcadeaus. Hieronder volgen vijf unieke feiten over Kerst in in Indonesië.

1. Twee dagen vrij

In Nederland kennen wij Eerste en Tweede Kerstdag. Ook in Indonesië zijn 25 en 26 december officiële feestdagen. Alleen worden 25 en 26 december in Indonesië geen Eerste en Tweede Kerstdag genoemd, maar libur Natal (Kerstdag) en cuti bersama hari Natal (gezamenlijke vrije dag na kerst). Dat Indonesië, een land waar de meerderheid van de bevolking moslim is, twee officiële vrije feestdagen kent om Kerst te vieren, kan uniek worden genoemd.
 

2. Neem geen grote tas mee naar de kerstdienst

Deze oproep komt van de Indonesische politie. De reden hiervoor is dat het bij zich dragen van een grote tas, argwaan kan opwekken. Stel je eens voor dat 100 mensen een kerkdienst bijwonen en ieder van hen draagt een grote tas bij zich. Hoeveel tijd is de beveiliging dan wel niet kwijt om elke tas apart te controleren. Sinds de bomaanslagen op kerken met Kerst in 2000, worden religieuze gebouwen met Kerst extra bewaakt. 

3. Sinterklas is de kerstman

In het huidige Indonesië wordt de kerstman 'Sinterklas' genoemd, met 1 'a'. 'Sinterklas' in Indonesië is dus niet onze Sinterklaas met dubbel 'a', en de grote, rode mijter. 'Sinterklas' in Indonesië is de kerstman. Verwarrend hè? Al gebruiken veel Indonesiërs tegenwoordig ook 'Santa Claus' om de kerstman aan te duiden.
 

4. Kue nastar en klappertaart

Twee soorten koekjes die in Indonesië vaak aan tafel worden opgediend met Kerst zijn kue nastar en klappertaart. Nastar is afgeleid van het Nederlandse ananastaart. Kue nastar zijn koekjes met ananasvulling, oftewel ananaskoekjes. Klappertaart is een traditioneel recept uit Manado, Noord-Sulawesi, met als voornaamste ingrediënt kokosvlees. Grappig dat deze twee koekjes met een 'echte Hollandse' naam niet in de Nederlandse winkels verkrijgbaar zijn. Wij zijn ze in elk geval (nog) niet in Nederlandse supermarkten tegengekomen; wel bij onze Indonesische vrienden en kennissen, die de koekjes zelf hebben gemaakt of hebben meegenomen/opgestuurd hebben gekregen uit Indonesië.
 

5. Verboden om elkaar fijne kerst te wensen

De Indonesische Raad van Ulama's (MUI) heeft een fatwa uitgevaardigd die het de moslimgemeenschap verbiedt christenen een fijne kerst te wensen. Toch trekken veel moslims in Indonesië zich niets van deze fatwa aan. Onze moslimvrienden op Facebook zijn in elk geval niet zuinig met het overbrengen van kerstwensen. 

Wat is Trassie

Trassi of Trassie is ontwikkeld vanuit de behoefte van de vissers de gevangen garnalen lang houdbaar te maken; als eerste zijn de zongedroogde garnalen ontwikkeld en als innovatie hierop volgde de trassi, die een ingewikkelder productieproces kent.

De belangrijkste soorten trassi, die in Nederland verkrijgbaar zijn, zijn:
- Garnalenpasta, zoals gebruikelijk is in Suriname, China en Thailand. In droge blokvorm, zoals gebruikelijk is in Maleisië en Indonesië
- Een droge gemalen (poeder)variant die, doordat het voorgemalen is en afhankelijk van de fabrikant, mogelijk versneden wordt met vulstoffen, veel van zijn geur en smaak verloren heeft en daardoor van een minderekwaliteit is. Trassi is er 'naturel' en voorgebakken en dat is aan de kleur te zien: Licht gekleurde trassi is doorgaans niet voorgebakken, donkerbruine trassi wel.

De garnalenpasta kan men over  het algemeen direct toevoegen aan een gerecht
tijdens het roerbakken. De trassi in droge blokvorm kan het beste met een mespuntje worden gedoseerd en mee gefruit worden met de uien en kruiden aan het begin van de bereiding van een gerecht, zodat deze trassi goed oplost. Trassi geeft net die typische smaak aan het gerecht die meteen gemist wordt als er geen trassi gebruikt is. De meeste mensen vinden de geur ronduit smerig. Maar het is wel dé smaak aan bami- en nasi goreng. De naam zelf vertelt eigenlijk al genoeg. Want trassi is een afkorting van trassi udang en udang betekend; garnaal.

De poeder variant kan tijdens het roerbakken gestrooid worden.

Bewaar trassi in een pet of glazen potje met een afsluitbare deksel
in de koelkast, in welk geval trassi haar authentieke smaak en kwaliteit
blijft behouden en heel lang houdbaar is.

Langs de uitgestrekte kusten van Zuidoost-Azië, maar ook langs de kust van Zuid-China, wordt in vele dorpen en steden trassi gemaakt. De productie is voornamelijk bestemd voor de eigen interne markt.

De productiemethode verschilt van plaats tot plaats en heeft in Zuidoost-Azië vaak een eeuwenoude geschiedenis. Over het algemeen wordt trassi bereid door kleine vissers en hun familie aan de zeekusten. De verse garnalen worden sterk gezouten. Deze massa laat men afwisselend 's nachts in aardewerk potten fermenteren, terwijl het overdag in de tropenzon wordt uitgespreid om te drogen. Na verloop van een aantal dagen ontstaat een dikke donkerpaarse of bruine brij. Men laat de brij rijpen en verder indrogen in de zon en perst het ten slotte vaak tot koeken. Met zeer kleine garnaaltjes duurt dit proces een dag of drie. Grotere garnalen hebben langere tijd nodig. Die laat men voor het drogen enkele dagen fermenteren om hun schaal zacht te maken en tijdens het drogen worden ze vermalen of fijngestampt. In sommige streken wordt ook nog suiker toegevoegd en eventueel kruiden of specerijen.

Chinese en Thaise trassi is meestal minder gedroogd dan Indonesische en Maleisische soorten; het heeft een haast fijnkorrelige structuur zoals leverpaté. Originele Indonesische trassi is minder droog dan het exportproduct dat in Europa te koop is.

Petis Udang

Deze, van origine Chinese, garnalenpasta wordt in de Chinese Min Nan talen heh kou genoemd. In Maleisië en Indonesië heet het petis udang en die naam is met de naar Nederland geëmigreerde Indo's en Indonesiërs in de Nederlandse taal het meest gebruikelijk. Het is een lichtzoete, donkerbruine pasta met de consistentie van dikke appelstroop en het kan absoluut niet als substituut voor trassi dienen. De geur ervan is welhaast penetranter dan die van trassi en de smaak en consistentie is compleet anders. Het wordt onder andere gebruikt voor Penang laksa (een lichtzure vissoep met noedels en munt) en bepaalde soorten rojak/rujak (Maleisische en Indonesische salades waarin, naast groenten, onder andere fruit wordt verwerkt). 

Door de fermentatie en het hoge zoutgehalte is trassi ook zonder koeling lang houdbaar.

www.roysrecepten.nl

Weekrecept: Sambal goreng ayam

Ingrediënten:

1 hele kip (circa 1 kg) of een flink aantal pootjes en vleugeltjes

5 grote tomaten

5 sjalotten

1 teentje knoflook

1 theel. djahé poeder

1 theel. laospoeder

1 serehwortel (of een half theelepeltje poeder)

1 eetl. sambal oelek

zoet en citroensap naar smaak 

Bereiding:

De kip in stukken snijden, goed wassen en laten uitlekken. De tomaten in stukken snijden, uien en knoflook heel fijn snijden. In een braadpan wat olie of margarine doen en hierin de uien en knoflook heel licht fruiten, dan de sambal, kruiden en tomaten erbij en verder even doorfruiten. Doe nu de stukken kip erin doen, alles goed mengen, het deksel erop doen en verder gaar stoven, af en toe wel in de pan roeren om aankoeken te voorkomen.

Is 't vocht opgedroogd en de kip is nog niet gaar, dan kunt u er wat water bij doen en verder gaar stoven. Eventueel garneren met wat uienringen en/of lente uitje.

www.roysrecepten.nl

Een paar vraagjes...

Wat is het verschil tussen Indonesisch en Indisch eten?

.... Indisch eten is in feite Indonesisch eten, dat is aangevuld met allerlei gerechten, hartige hapjes en koekjes van Europese oorsprong. De laatste zijn aangepast aan de Indo-smaak zoals biefstuk, gesmoorde kip, paté, zwartzuur van kip of eend, pastei, ayam kodok, hachee, macaronischotel, frikadel en risolles.
Vele van deze lekkernijen kwamen later terecht op de tafels van welgestelde Indonesiërs onder iets gewijzigde namen: bistek, kaasstengel, semur ayam, brongkos, pergedel en dadar risol.

Kan je in Indonesië Indisch eten?
Nee, bovengenoemde Indische gerechten zijn nauwelijks bekend in het huidige Indonesië. In sommige kringen van de hogere middenklasse werkt het statusverhogend als de pembantu (bediende) of een Indische cateraar dit soort ‘klassiekers maakt. Logeer een keer in een klein guesthouse, gedreven door een goed gesitueerde familie. Dan kom je waarschijnlijk dit soort gerechten tegen.

Is de ‘rijsttafel een Indische uitvinding?
Ja, de rijsttafel is afkomstig uit de dagelijkse, Indische praktijk. Voorwaarde was voldoende geld en kokki’s en bedienden om alle onderdelen te bereiden en te serveren. Bijvoorbeeld: het beroemde Hotel des Indes in het vroe gere Batavia diende de rijsttafel op door minstens 24 geüniformeerde djongossen (bedienden), elk twee gerechten te laten aandragen.

Een rijsttafel bestaat uit een hoeveelheid gekookte rijst, die men eet met een aantal gerechten, waarvan de smaken op elkaar zijn afgestemd. De bereiding van deze gerechten was en is in handen van talentrijke Indonesische en Indische dames. Zij stelden de combinaties van smaken, geuren en kleuren samen. Uiteindelijk is niet meer vast te stellen wie het concept rijsttafel heeft bedacht.

De ingrediënten (kruiden, producten, bereidingswijzen) van het eten is Indonesisch, de manier van opdienen is Indisch.

Hoe spreek je sateh uit? Als sàte of saté?
De regel voor de Indonesische taal luidt: de klemtoon altijd op de één na laatste lettergreep. Bijvoorbeeld Jakàrta, Den Pàsar, Surabáya. Het is dus sàte, ook wel geschreven als sateh.

Zijn een patatje oorlog, een nasibal en een bamibal typisch Indisch?
Dit gemaksvoedsel, ook wel fastfood genoemd, bevat geen samenstelling van kruiden of andere ingrediënten uit de Indische keuken. Ook in Indonesië is het tevergeefs zoeken naar deze gerechten. Het patatje oorlog, friet met mayonaise en pindasaus, staat wellicht voor de strubbelingen tussen blank en bruin?

Hoe Indisch is het eten bij een Chinees-Indisch restaurant?
In de jaren zestig waren Chinees-Indische restaurants de eerste buitenlandse eetgelegenheden in Nederland. Daarvoor bestond de keuze, als men buitenshuis wilde eten, uit pannenkoeken, patat met een halve haan of snert. De Chinezen pasten het menu en de samenstelling van de gerechten aan de Nederlandse smaak aan. De loempia, nasi goreng of sateh bij ‘de Chinees’ heeft niets te maken met de Indonesische of Indische keuken.

Hoe komt het dat veel Indo’s geen melk drinken?
Dat is geen typisch Indische eigenschap. De ‘gezonde melkdrinker’ ofwel mensen die na driejarige leeftijd melk blijven drinken, zijn binnen de menselijke soort een uitzondering. Alleen blanke Noord Europeanen, Amerikanen en enkele nomadische stammen in Afrika kunnen het melksuiker lactose ook na hun kindertijd verteren. Het gaat hier dus niet om traditie of eigen keuze.

Waarom eten Indo’s rijst bij voorkeur met een lepel?
Een mes is niet nodig want er valt niet veel te snijden, luidt de praktische reden. En omdat het gemakkelijk is om alleen met een lepel te eten, bijvoorbeeld staand bij een buffet of voor de televisie.

Spreken Indische Nederlanders ook Indonesisch?
De Indo’s in Nederland spreken zelden Indonesisch. Velen van de tweede en derde generatie hebben Indonesië nog nooit bezocht. Hun ouders hebben hen het vlekkeloos Nederlands met de paplepel ingegoten. Ze zagen het beheersen van de Nederlandse taal als dè manier om zich snel aan te passen en een goede baan te vinden.

Wonen er ook Indo’s in Indonesië?
Jazeker. De meeste Indische families hebben familieleden in Indonesië. Meestal verre tantes en ooms omdat zij Indonesiërs zijn of Indo’s, die kozen voor het Indonesisch staatsburgerschap (warga negara).
In het moderne Indonesië staat de term Indo ook voor nazaten uit relaties tussen Indonesiërs en Australiërs, Amerikanen of Duitsers.

Zijn Indo’s moslim of christen?
Als ze al kerkelijk waren, zijn Indo-Europeanen over het algemeen christen. Er zijn Indische moslims maar zij behoren tot een kleine minderheid.

Hoe komt het dat er ook veel Indo’s in de VS en Australië wonen?
Na de onafhankelijkheid van Indonesië in 1945 migreerden zoveel mensen naar Nederland dat men deze enorme toestroom niet aankon. De Verenigde Staten boden hulp door meer (Indische) Nederlanders als emigrant toe te laten. Zodoende migreerden circa vijftigduizend Indische Nederlanders opnieuw. De helft vertrok vanuit Nederland naar de VS, de anderen vestigden zich in de migratielanden Australië, Canada, Nieuw-Zeeland en Brazilië.

Van dit bier wordt je niet dronken.

Dit bier zou goed voor je zijn, je lichaam verwarmen en je wordt er niet dronken van. We hebben het over Bir Jawa, Javaans bier, meer dan 100 jaar geleden ontwikkeld in het sultanspaleis in Yogyakarta.

Veel Yogyakartanen weten echter maar weinig over dit gezonde bier. In augustus dit jaar heeft er in Yogyakarta een evenement plaatsgevonden om Bir Jawa opnieuw onder de aandacht te brengen bij de Yogyakartanen. Tegenover Tribun News vertelt Dimas Ricco, coördinator van het evenement, dat de Yogyakartanen eigenlijk maar weinig tot niets weten over deze traditionele drank uit Yogyakarta. En dat terwijl Bir Jawa al meer dan 100 jaar bestaat.

Geen alcohol

Sultan Hamengkubuwono VIII, die leefde van 1880 tot 1939, zag dat de Nederlandse soldaten graag bier dronken om hun lichaam te verwarmen. Zo ontstond het idee om een eigen bier te brouwen: Bir Jawa, een non-alcoholische drank die niet tot een kater leidt, maar wel een verwarmende werking heeft. 

Bir Jawa is gemaakt van verschillende kruiden: kruidnagelbloemen, kaneel, houtkrullen van de Secang-boom, gember, kardemom, citroengras, pandanbladeren, limoensap, en suiker. Al deze ingrediënten worden gekookt en nadat het brouwsel een roodachtige kleur heeft gekregen, wordt het gezeefd. Wanneer de drank is afgekoeld, kan deze genuttigd worden.

Bir Jawa lijkt op 'normaal' bier. Het is geel van kleur met een laagje schuim erop. Laat bij een bezoek aan Yogyakarta de 'Bintang' maar even achterwege en probeer dit traditionele bier dat is ontstaan in het paleis van de sultan.

De 50 beste Indonesische restaurants van 2016

Waar kun je het beste Indonesisch uit eten? Net als vorig jaar heeft Indoweb de smakelijkste Indonesische restaurants van Nederland op een rij gezet. De lijst kent dit jaar een nieuwe nummer 1: Restaurant Blauw uit Utrecht. Selamat makan!

1. Restaurant Blauw, Utrecht

2. The Raffles, Den Haag

3. Restaurant Anak Blitar, Hoofddorp

4. Mutiara, De Bilt

5. Ratu Raja, Den Haag

6. Rumah Dani, Etten-Leur

7. Bogor Permai, Diemen

8. Restaurant Bali Baru, Roosendaal

9. Indonesian Kitchen, Amsterdam

10. Ibi Aidit, Oisterwijk

11. Pasar Raya, Haarlem

12. Tunjungan, Baarn

12. Keraton Damai, Den Haag

13. Rumah Makan Indonesia, Heemskerk

14. Bumbu Bali, Deventer

15. Klein Java, Sneek

16. Satéclub Wunderbar, Amsterdam

17. Sari Manis, Voorburg

19. Kamar Makan, Terneuzen

20. Dapur Cinta, Zeist

21. Bandoeng, Oost-Soeburg

22. Kraton Rosbeijer, Leusden

23. Manis, Amsterdam

24. Rasasari, Arnhem

25. Café Bali, Alkmaar

26. Plan B, Delft

27. New Bali, Tilburg

28. Stick-up Indofood, Amsterdam

29. Toraja, Den Haag

30. Bali Indonesia, Roermond

31. Restaurant Blauw, Amsterdam

32. Restaurant Jun, Amsterdam

33. Anak Depok, Den Dolder

34. Seray Bistroriental, Hillegom

35. Didong, Den Haag

36. Spandershoeve, Hilversum

37. Flamboyant, Haarlem

38. Seleraku, Den Haag

39. Kolintang, Utrecht

40. Papaya, Zoetermeer

41. Djawa, Eindhoven

42. De Lachende Javaan, Haarlem

43. Dewi Sri, Rotterdam

44. Istana, Den Haag

45. Candi Borobudur, Bussum

Weekrecept: Indische gevulde aardappelkroket

Ingrediënten 

1 1/2 kg aardappelen, gekookt en gepureerd
2 eieren, losgeklopt
paneermeel
olie om in te frituren

Vulling:

500 gr. varkensgehakt
2 uien, gepeld en zeer fijn gesnipperd
3 knoflooktenen, gepeld en geperst
2 worteltjes fijn gesnipperd
peper en zout
2 theel. suiker (rietsuiker)

Bereiding:

Schillen en koken met zout, fijnstampen met peper en nootmuskaat. Af laten koelen, 2 eieren erdoor en goed kneden. De vulling maken en het gehakt in eigen vet braden, alle kruiden erdoor mengen, tot het gehakt goed rul en gaar is.

Een schep aardappeldeeg in de hand nemen en maak er een balletje van. Plat drukken en vullen met het gehakt. Het deeg om het vlees sluiten en er een rolletje van maken. Door de paneermeel rollen, dan door het geklutste ei, daarna weer door de paneermeel. (dubbel paneren.) Frituren in de olie.

Zowel koud als warm te eten. MMmmm....

Wellicht nog een leuke tip: Ikzelf heb het ook nog eens op een andere wijze klaargemaakt. (Wordt toch ook vaker gedaan) 

1/2 kg aardappelen, gekookt en gepureerd (een beetje grof)
2 eieren, losgeklopt
paneermeel
olie om in te frituren
500 gr. varkensgehakt
2 uien, gepeld en zeer fijn gesnipperd
2 knoflooktenen, gepeld en geperst
2 preitjes
4 worteltjes fijn gesnipperd
klein bosje selderij
peper en zout
1 eetl djahé (gemberpoeder)
2 theelepel laos
2 theel. suiker 

Bereiding:

Aardappelen schillen en koken met zout, fijnstampen met peper en nootmuskaat. Af laten koelen, 2 eieren erdoor en goed kneden en natuurlijk een beetje koffiemelk erdoor. Knoflook, prei, worteltjes etc. etc. zeer fijn maken en gewoon alles bij elkaar doen. 

Het gehakt en alle kruiden/groenten door de aardappelpuree mengen samen met wat sambal oelek, djahé en laos. Maak het wat steviger, door er paneermeel door te mengen.
Een schep gemengde aardappelpuree in de hand nemen en maak er een kroketje van. Door de paneermeel rollen, dan door het geklutste ei, daarna weer door de paneermeel. (dubbel paneren.) Frituren in de olie/frituurketel.

www.roysrecepten.nl

Kopi tubruk met pisang goreng… mmmm yammie

De meest gedronken koffie in Indonesië is kopi tubruk. Veel Indonesiërs beginnen de dag met deze zeer eenvoudig te bereiden warme drank. In Indonesië is kopi tubruk bijna overal te verkrijgen. En, voor de prijs hoef je het niet te laten. In sommige eenvoudige eetgelegenheden betaal je nog geen 50 eurocent voor deze 'botsende koffie'. Kopi tubruk is eigenlijk niets meer dan gemalen koffie waar kokend heet water op wordt gegoten. Daar komt de naam tubruk ook vandaan. Tubruk betekent in het Javaans botsen. Het hete water botst met de gemalen koffie.

Het is belangrijk dat het water kokend heet is. Kokend heet water is nodig om de koffiepitjes te laten zinken. Al zullen in de praktijk niet alle pitjes naar de bodem zinken. Het bereiden van kopi tubruk is heel eenvoudig en neemt niet veel tijd in beslag. Doe ongeveer twee theelepels gemalen koffie in een mok en giet er kokend heet water over. Kopi tubruk kan met of zonder suiker gedronken worden. Sommige Indonesiërs doen er ook melk bij, of susu kental manis (gecondenseerde melk) in plaats van suiker en melk.

    

Kopi tubruk werd eeuwen geleden in de Indonesische archipel geïntroduceerd door handelaren uit het Midden-Oosten. Tot op de dag van vandaag drinken Indonesiërs nog steeds heel graag kopi tubruk. Het drinken van een kop botsende koffie is een soort traditie geworden.

Kopi tubruk kan op elk moment van de dag gedronken worden. Het meest favoriete moment van Indonesiërs om deze botsende koffie te drinken, is op een regenachtige dag. En dan het liefst met een heerlijke Indonesische snack erbij zoals pisang goreng (gebakken banaan).

De gezondheidsvoordelen van thee

In een tropisch land als Indonesië is het belangrijk dat je voldoende drinkt. Een verfrissende dorstlesser en een heel populair drankje onder Indonesiërs is es teh, ijsthee. Niet alleen goedkoop, maar ook nog eens. Thee, koud of warm gedronken, biedt vele gezondheidsvoordelen. Thee kan onder meer het risico op hart- en vaatziekten en Alzheimer verminderen, en kanker helpen voorkomen. Maar dat is niet het enige. 

LAAG CALORIEGEHALTE

Thee bevat weinig tot geen calorieën. In Indonesië verkoopt men ook ijsthee in pakjes of flessen. Bekende merken zijn onder meer Teh Sosro, Teh Kotak en Teh Gelas. Maar deze drankjes zijn suikerrijk. Het is altijd beter zelf gezette thee te drinken en suiker naar smaak toe te voegen. Maar wat nog beter is, is ongezoete thee.
 

VEEL ANTIOXIDANTEN

Thee zit boordevol antioxidanten. Antioxidanten dragen bij aan een betere gezondheid en

beschermen tegen kanker. Het toevoegen van wat muntblaadjes of limoensap, geeft de thee niet alleen meer smaak, maar verhoogt ook het niveau van de antioxidanten in de thee.

GOED VOOR JE HART

De flavonoïden in thee kunnen het risico op hart- en vaatziekten helpen verlagen, zorgen voor een betere doorstroming van het bloed, beschermen tegen kanker, verminderen het risico op het krijgen van Alzheimer en helpen obesitas te voorkomen.
 

MINDER CAFEÏNE

In thee zit minder cafeïne dan in koffie. En in thee zitten stoffen die de cafeïne afzwakken. 

In Indonesië zijn es teh (ongezoete ijsthee) es teh manis (gezoete ijsthee) of teh hangat (warme kop thee) in elke eet- of drinkgelegenheid te verkrijgen. De prijs van een glas gezoete ijsthee begint vanaf zo'n 3000 rupiah. Voor een kopje warme thee ben je meestal goedkoper uit. De prijzen zijn afhankelijk van verschillende factoren. Een kop thee in een warung (eenvoudig etenshuisje) is bijvoorbeeld goedkoper dan wanneer je thee bestelt in een restaurant.

Weekrecept: Sayur tjampur

Het is ondenkbaar om een rijsttafel te serveren zonder een sayur. (Sajoer) Omdat in de Indonesische keuken de rijst vrijwel altijd droog wordt geserveerd, wordt aan de rijsttafel een sajoer toegevoegd, om de rijst van saus te voorzien.

Ingrediënten: 

1 ui
2 teentjes knoflook
1 theel. laos
2 theel. sambal oelek
2 theel. ketoembar

zout
2 eetl. ketjap manis
500 gram gemengde groenten (sperziebonen, bloemkool, wortel,
spruitjes, taugè, witte kool, aubergine etc.)
3 dl bouillon of water
olie.

Bereiding:

Snijd de ui klein, maak de knoflook schoon en pers hem uit. Meng de ui met de knoflook, de sambal, de laos, de ketoembar, de koenjit met wat zout.
Wrijf het geheel fijn. Fruit de kruiden in wat hete olie ca 2 min.
Voeg de schoongemaakte en kleingesneden groenten en de ketjap toe.

Laat alles nog even mee fruiten. Voeg tenslotte nog bouillon of water toe en laat het gerecht nog ca 5 minuten doorkoken.  


www.roysrecepten.nl 

De eerste frisdrank in Indonesië

In 2016 viert de allereerste frisdrank in Indonesië zijn 100ste verjaardag. Badak, zo heet de frisdrank, werd in 1916 voor het eerst geproduceerd in de Noord-Sumatraanse stad Pematang Siantar. Badak, wat in het Indonesisch neushoorn betekent, was erg populair ten tijde van het Nederlandse koloniale bewind.

In 1916 richtte de Zwitser Heinrich Surbeck een fabriek op in Pematang Siantar, een stad ten zuidoosten van Medan. Deze fabriek genaamd NV Ijs Fabriek Siantar produceerde ijsblokjes en frisdranken van het merk Badak.

Het is niet duidelijk waarom er voor Pematang Siantar is gekozen als locatie voor de ijsfabriek. Waarschijnlijk ligt het aan de goede kwaliteit van het water in deze stad. Ook woonden er in de omgeving van Pematang Siantar rijke landeigenaren. Een potentiële markt dus voor de fabriek van Heinrich Surbeck.

 

De zaken verliepen voorspoedig. De fabriek produceerde zo'n 35.000 kratten Badak per maand. De frisdrank werd niet alleen verkocht in Noord-Sumatra, maar ook op het eiland Java.

Badak werd geproduceerd in verschillende smaken zoals sinaasappel- en druivensmaak. De populairste smaak was en is nog steeds sarsaparilla. Sarsaparilla is een medicinale plant uit Zuid-Amerika. Het extract van de wortel van de plant wordt gebruikt voor de frisdranken van Badak.

De ijsfabriek in Pematang Siantar produceerde niet alleen ijsblokjes en frisdrank, maar ook bruisend water en passievruchtsap onder het merk Marquisa Sap. De sap werd geëxporteerd naar landen als Nederland, België en Zwitserland.

Ten tijde van de Japanse bezetting en ook na het uitroepen van de Indonesische onafhankelijkheid, zette de fabriek de productie van frisdranken voort. Voor fabriekseigenaar Surbeck liep het echter niet goed af. Hij werd vermoord door tegenstanders van het Nederlandse koloniale bewind. De kinderen van Surbeck vluchtten naar Europa.

De leiding over de fabriek werd overgenomen door de Indonesiër Elman Tanjung die sinds 1938 in de ijsfabriek van Surbeck werkte. In 1947 keerde Lydia Rosa, de dochter van Surbeck terug naar Indonesië. Zij trouwde er met de Nederlander Otto. Lydia en Otto kregen de leiding over de fabriek. Door de nationalisatie van buitenlandse bedrijven, droegen de twee in 1959 de leiding weer over aan Tanjung.

In 1969 werd de fabriek opgekocht door de Indonesiër Julianus Hutabarat. In 1971 veranderde de naam van de fabriek in PT Pabrik Es Siantar.

De ijsfabriek bestaat nog steeds. Alleen is de productie van frisdranken sterk afgenomen. De fabriek produceert alleen nog Badak sarsapilla en bruisend water. Deze dranken vinden nog steeds gretig aftrek in Medan en Pematang Siantar. Ook in warungs in Jakarta gerund door Indonesiërs uit Medan of Pematang Siantar staat Badak op de drankenlijst.

Hoe kies je een rijpe durian?

Dit artikel is speciaal voor durian-liefhebbers. De volgende vijf tips kunnen als leidraad dienen voor het kiezen van een heerlijke, rijpe durian. Ga je de volgende keer op de pasar in Indonesië (of bij je in de buurt) op zoek naar dé Koning der Vruchten, lees dan zeker verder.

1. Het uiterlijk

Durians heb je in de kleuren groen, geel en bruin. De kleuren zeggen niet altijd iets over de kwaliteit van de vrucht. Een groene durian betekent niet automatisch dat de durian nog niet rijp is. En een schil die geel van kleur is, betekent niet altijd dat de vrucht al rijp is. Durians die in Indonesië groeien en een groene schil hebben, zijn meestal al rijp.

2. Het geluid

Of een durian rijp is, kun je achterhalen door op de vrucht te gaan kloppen. Een dof geluid

geeft aan dat de durian rijp en klaar is om gegeten te worden. Een hard geluid betekent dat de vrucht nog niet rijp is.

3. De steel

Een rijpe durian valt vanzelf van de boom. Een durian van goede kwaliteit is een durian die dus vanzelf van de boom valt en niet door mensenhanden is geplukt. Een durian die door mensenhanden geplukt is, kun je herkennen aan een fijne, mooie steel die nog aan de vrucht vastzit. Terwijl een ruwe, grove steel laat zien dat de vrucht vanzelf van de boom is gevallen.

4. Het seizoen

Het seizoen waarin de durian groeit, is van invloed op de kwaliteit van het vruchtvlees. Een vrucht die in het regenseizoen geoogst wordt, is meestal niet van goede kwaliteit. Het beste seizoen om de durian te verslinden is in het droge seizoen.

5. De geur

De geur zegt veel over de kwaliteit en de rijpheid van de vrucht. Om te weten of de durian rijp is, is het belangrijk om er eerst aan te ruiken. 

Een sterke geur betekent dat de vrucht al rijp is.

5 unieke feiten over Kerst in Indonesië

Kerst is een drukke en gezellige tijd. Ook in Indonesië. Grote winkelcentra organiseren verschillende activiteiten; bezoekers kunnen profiteren van hoge kortingen en genieten van de kerstkoren. Kerstbomen sieren de huizen van hen die kerst vieren. Kinderen krijgen kerstcadeaus. Hieronder volgen vijf unieke feiten over Kerst in Indonesië.

1. Twee dagen vrij

In Nederland kennen wij Eerste en Tweede Kerstdag. Ook in Indonesië zijn 25 en 26 december officiële feestdagen. Alleen worden 25 en 26 december in Indonesië geen Eerste en Tweede Kerstdag genoemd, maar libur Natal (Kerstdag) en cuti bersama hari Natal (gezamenlijke vrije dag na kerst). Dat Indonesië, een land waar de meerderheid van de bevolking moslim is, twee officiële vrije feestdagen kent om Kerst te vieren, kan uniek worden genoemd.

2. Neem geen grote tas mee naar de kerstdienst

Deze oproep komt van de Indonesische politie. De reden hiervoor is dat het bij zich dragen van een grote tas, argwaan kan opwekken. Stel je eens voor dat 100 mensen een kerkdienst bijwonen en ieder van hen draagt een grote tas bij zich. Hoeveel tijd is de beveiliging dan wel niet kwijt om elke tas apart te controleren. Sinds de bomaanslagen op kerken met Kerst in 2000, worden religieuze gebouwen met Kerst extra bewaakt.

3. Sinterklas is de kerstman

In het huidige Indonesië wordt de kerstman 'Sinterklas' genoemd, met 1 'a'. 'Sinterklas' in Indonesië is dus niet onze Sinterklaas met dubbel 'a', en de grote, rode mijter. 'Sinterklas' in Indonesië is de kerstman. Verwarrend hè? Al gebruiken veel Indonesiërs tegenwoordig ook 'Santa Claus' om de kerstman aan te duiden.

4. Kue nastar en klappertaart

Twee soorten koekjes die in Indonesië vaak aan tafel worden opgediend met Kerst zijn kue nastar en klappertaart. Nastar is afgeleid van het Nederlandse ananastaart. Kue nastar zijn koekjes met ananasvulling, oftewel ananaskoekjes. Klappertaart is een traditioneel recept uit Manado, Noord-Sulawesi, met als voornaamste ingrediënt kokosvlees. Grappig dat deze twee koekjes met een 'echte Hollandse' naam niet in de Nederlandse winkels verkrijgbaar zijn. Wij zijn ze in elk geval (nog) niet in Nederlandse supermarkten tegengekomen; wel bij onze Indonesische vrienden en kennissen, die de koekjes zelf hebben gemaakt of hebben meegenomen/opgestuurd hebben gekregen uit Indonesië.

5. Verboden om elkaar fijne kerst te wensen

De Indonesische Raad van Ulama's (MUI) heeft een fatwa uitgevaardigd die het de moslimgemeenschap verbiedt christenen een fijne kerst te wensen. Toch trekken veel moslims in Indonesië zich niets van deze fatwa aan. Onze moslimvrienden op Facebook zijn in elk geval niet zuinig met het overbrengen van kerstwensen.

Sosis Solo (gevulde flensjes)

Gevulde flensjes

Ingrediënten:

100 gr. tarwebloem
1 ei
125 ml water
zout naar smaak
150 gr gehakt
50 gr gesnipperde ui
peper en nootmuskaat naar smaak
1/2 theel. sambal oelek
1 eetl. ketjap manis (zoet)
olie

Bereiding:

Vorm van de bloem, het ei, het water en het zout een glad beslag en maak van het beslag hele dunne flensjes. 

Verhit in een wadjan de olie en fruit daarin de ui glazig en het gehakt rul. Laat het overtollig vet weglopen. Voeg dan de peper, het zout, de sambal, de nootmuskaat en de ketjap manis toe. Roer alles goed door elkaar. Nu eventjes laten afkoelen.

Leg 2 theel. vulling in de lengte op een flensje en rol of vouw het flensje op totdat er een langwerpig pakketje gevormd is. Plak het pakketjes vast met een restje beslag of water. Bak de flensjes daarna heel kort in hete olie.

Als dat niet smullen wordt.

Heerlijke taugé

Taugé is een kiemgroente. Het is de eerste ontkieming van de sojaboon, de eerste stengel die groeit uit het zaadje.

Taugé is het Indonesische woord voor spruit of kiem en kan dus in principe van allerlei soorten gedroogde bonen gemaakt worden, maar normaal gesproken zijn het ontkiemde mungbonen. ook wel katjang idjo ('groene boon') genoemd. Oorspronkelijk komt het uit Azië en hier wordt taugé toch ook wel veel gebruikt in maaltijden.

Taugé geeft vulling aan een maaltijd en is daarom ook zo populair. Daarnaast bevat het veel voedingsstoffen als vitaminen en ijzer en is daarom ook erg geschikt voor een vegetariërs omdat zij minder ijzer binnenkrijgen. Taugé is lekker knapperig en smaakt een klein beetje naar kool en aarde. Het is licht bitter en wordt zachter wanneer het gekookt of gebakken wordt. Hierdoor is het op beide manieren te eten en goed toe te voegen bij veel verschillende gerechten. Verse taugé hoort wit en stevig te zijn, hooguit de worteltjes iets verkleurd.

Het wordt gemaakt door de mungboon eerst te laten ontkiemen in water, hierna 4 uur bloot te stellen aan zonlicht en daarna in het donker te laten. Hierdoor groeit de kiem niet verder en blijft het de witte stengels zoals wij taugé kennen.

Taugé is erg kwetsbaar en maar kort houdbaar. Het wordt snel slap en verkleurt daarbij in een onaantrekkelijke bruine kleur. Bij het bewaren moeten de aanwijzingen op de verpakking worden gevolgd. Let op de houdbaarheidsdatum en bewaar de groente in de koelkast. Taugé is het hele jaar door verkrijgbaar.

Was de taugé voor gebruik. Als je dat doet in ruim water, komen de groene velletjes van de mungboon bovendrijven en kan je die er makkelijk uitscheppen, doch noodzakelijk is dat niet.

In Aziatische landen wordt taugé eigenlijk nooit rauw gegeten. Meestal wordt het een paar seconden geblancheerd of in een zeef overgoten met kokend water om daarna meteen terug gekoeld te worden in koud water om de knapperigheid te bewaren. Daarna op het laatste moment toevoegen aan soep, roerbakschotels, salades of groenteschotels zoals gado-gado.

Is taugé gezond?

Taugé is een rijke vegetarische bron van proteïnen ofwel eiwitten. Eiwitten hebben mensen dagelijks nodig. In taugé zitten veel mineralen en vitaminen. Op het gebied van mineralen is taugé vooral rijk aan ijzer en calcium. Wat vitaminen betreft zit er veel vitamine A en C in en bevat het enkele vitaminen uit het B-complex. 

Zelf taugé kweken is erg makkelijk.

Zelf taugé kweken is niet moeilijk en kan het hele jaar door. Je hebt er zelfs niet eens een moestuin voor nodig. Wat je wel nodig hebt zijn mungboontjes en een bakje. Vul het bakje met water zodat alle mungboontjes volledig onder water staan en ze kunnen ontkiemen. De eerste vier uur hebben ze veel daglicht nodig, daarna berg je ze op in het donker.

Na vierentwintig uur laat je het water uit het bakje lopen en leg je de boontjes op een vochtig stukje keukenpapier terug in het bakje. Dek het bakje af met bijvoorbeeld een theedoek zodat er geen licht bij komt. Zet het bakje nu op een donkere, koele plek, bijvoorbeeld in je kelder of in een keukenkastje. De komende dagen moet je de boontjes goed nat houden en je zal zien dat de taugé elke dag groeit.

Probeer elke dag de boontjes minstens 2-3 keer per dag om te spoelen met schoon water. Zo voorkom je bacteriegroei. Zet het bakje ook steeds hierna op de kop zodat de boontjes uit kunnen lekken. De groene velletjes die op het water gaan drijven kun je eraf scheppen en weggooien.

Na 5 dagen heb je een heel bakje vol met verse en knapperige taugé.

weekrecept: Udang sapudi

Garnalenballetjes

Ingrediënten:

225 gr gepelde garnalen
3 gekookte aardappelen
225 ml fijne prei
1 geklutst ei
2 eetl. kokosmelk
zout en peper naar smaak
1/2 theel. jahe/djahé
nootmuskaat naar smaak
plantaardige olie
paneermeel
225 ml kippenbouillon  

Bereiding:

Prak de gekookte aardappelen goed fijn. Hak de garnalen fijn en meng dit met de aardappelpuree. Voeg hier aan toe, de prei, het ei, de djahé, het zout, de peper, de nootmuskaat en de kokosmelk. Meng dit tot mooie afgeronde ballen. Haal de ballen door de paneermeel. Verhit in een wok de olie en bak de ballen goudbruin en gaar. Schep de ballen uit de pan en doe de bouillon nu in de wok. Laat de bouillon enigszins inkoken en voeg dan de ballen weer toe en stoof deze nog een paar minuten verder.

De lekkerste Indonesische gerechten volgens CNN

Bij een peiling enkele jaren geleden, werd rendang door CNN-lezers verkozen tot het lekkerste gerecht ter wereld. De nieuwssite vond het nu de hoogste tijd om aandacht te besteden aan de Indonesische keuken en stelde een lijst samen van de 40 meest verrukkelijke gerechten uit de Indonesische archipel. Hieronder de top 5 van de lekkerste Indonesische gerechten volgens CNN. 

1. Sambal

Indonesiërs houden over het algemeen van pittig eten. Hoe pittiger, hoe lekkerder. Bamisoep zonder rawit, of nasi goreng zonder sambal, is als een stuk vlees zonder zout. Sommige restaurants serveren zelfgemaakte sambal waarmee ze eindeloos experimenteren. Zo heb je bijvoorbeeld sambal gemaakt van durian, jonge manggo of paddenstoelen. 

2. Sate

Deze gerookte stukjes vlees op dunne houten spiezen zijn niet alleen populair in Indonesië, maar ook in Nederland. Bij menig Ind(ones)isch gezin in Nederland wordt er bij familiebijeenkomsten, in de zomer maar ook in de winter, wat afgeroosterd.

Sate wordt in Indonesië bestempeld als streetfood en is onder meer te koop bij warungs langs de kant van de weg. Ook zijn er restaurants die zich specialiseren in sate-gerechten. Populaire sate-gerechten zijn sate ayam (kip) en sate kambing (geit). In chinese restaurants en in gebieden als Bali wordt ook sate babi (varken) geserveerd. 

3. Bakso

Bakso (balletjessoep) is een populaire lekkernij in Indonesië. De verkoop van deze Indonesische balletjessoep is een miljardenbusiness. De balletjes zijn gemaakt van kippen- of rundvlees of een mix van beide. Bakso wordt verkocht in eethuisjes of speciale bakso-restaurant, tentjes langs de kant van de weg of rondgebracht in een gerobak (karretje).
 

4. Soto

Soto (maaltijdsoep) is in bijna alle regio’s van Indonesië te verkrijgen. Elke regio kent weer een andere variant soto met een eigen, unieke smaak. De gele kleur van soto ayam komt van kunyit of kurkuma/geelwortel, 1 van de basis ingrediënten van soto. Onderzoek heeft uitgewezen dat dit kruid een heilzame werking heeft. Kunyit bevat namelijk de stof curcumin die zou kunnen werken als antidepressivum. Populaire soorten soto zijn soto ayam lamongan, soto padang en soto Betawi.
 

5. Nasi goreng

Nasi goreng, letterlijk vertaald gebakken rijst, is een populair gerecht in Indonesië en is te koop in eenvoudige eetgelegenheden maar ook in luxe restaurants die daar natuurlijk een hoger prijskaartje aan hangen. Indonesiërs eten Nasi Goreng niet alleen voor het avondeten, maar ook voor de lunch en het ontbijt.

Nasi Goreng is op verschillende manieren te bereiden. Je kunt het zo eenvoudig of zo complex mogelijk maken als je zelf wilt. Veel sambal er in, of juist niet. Stukjes vlees erbij, of vegetarisch. Met Nasi Goreng kun je echt alle kanten op.

In 2011 stond nasi goreng in de CNN-lijst van de 50 lekkerste gerechten ter wereld op de tweede plaats onder 's werelds allerlekkerste gerecht: Rendang

In de Indonesische keuken is kip een veel voorkomend gerecht.

In de Indonesische keuken is kip een zeer veel voorkomend gerecht. Kip wordt op een groot aantal manieren bereid, van zeer eenvoudig, b.v. Smoor van kip tot zeer ingewikkelde gerechten als Kiemlo.

De Indonesische kippen lopen vrijwel altijd los rond en pikken voor een groot deel hun dagelijks menu zelf bij elkaar. Ze zijn minder vlezig en minder mals dan de kippen hier bij ons, maar de bereidingswijze vangen dit euvel op.

Kip wordt vaak geroosterd op houtskool, wat een bijzondere smaak aan het vlees geeft en daarna wordt de kip vaak gestoofd in een saus van santen. De kip of eend op Indonesische wijze, wordt slechts met weinig olie bereid.

De rijst bij de kip wordt tamelijk droog gegeten.

Vreemd eten in Indonesië ??

Kip of eh...Ayam (ajam). In Indonesië worden, gezien door de ogen van de buitenstaander, erg veel vreemde dingen gegeten. Een aantal eigenaardige zaken, dierlijk zowel als plantaardig, worden geconsumeerd als medicijn (obat) of als opwekkende en versterkende middelen (de traditionele Jamu).

In gerechten zoals Coto Makassar en Gulai Kambing worden ook allerlei ingewanden verwerkt. Het eten van deze heerlijke gerechten lijkt vaak op een anatomische les. Kroepoek van kippenhuid en kippendarmen, Krupuk kulit ayam en Krupuk usus ayam, is algemeen.

Eendeneieren zijn ook heel gewoon in de Martabak of Terang Bulan (hartige of zoete Pannekoek), die eieren zijn van buiten gifgroen. Ook worden ze gekookt in bremzout water en heten dan Telor asin, kan lekker wezen, hangt er vanaf hoe zout ze zijn. Ook kroepoek van de onderhuid van het rund, Krupuk kulit sapi, is heel erg algemeen en zeer de moeite waard om te proberen.

Kippenkoppen op een pasar op Bali. Heerlijk om een soto van te maken. Lekker bij de Soto, zeker als je ze even in de soep laat weken, maar dat is een gewoonte die Kampungan genoemd wordt, niet zo netjes. Tussen het vlees aan de stokjes Saté Ayam zitten vaak ook ingewanden. Lust je dat niet, zoek de stokjes zelf uit. De Indonesiër gooit niets van een geslacht dier weg hoor, niet schrikken als de Tukang saté ineens een kippenkop staat te roosteren, vindt men erg lekker.

Elke kip heeft een kop, zonder kletsen ze toch wel. Een veel gegeten gerecht is Mie ayam, mie met kip. Een Nederlander zal zich daarbij malse stukjes kipfilet voorstellen. De in de reclame zo geroemde veelzijdigheid van de kip wordt in Indonesië ten volle in de praktijk gebracht en protest is overbodig als je tussen de slierten mie een snavel vindt of een teen met de nagel er nog aan, dat is ook ayam.....

Maar schrik niet, de beschreven kipgerechten op mijn receptensite of facebookpagina zijn heel gewoon en zoals wij ze dus kennen. Erg lekker en toch eenvoudig te maken.

Weekrecept: Ayam goreng Bandung

Heerlijke gegrilde kipstukken. Specialiteit uit Bandung (Bandoeng/Java)

Ingrediënten:

1 kip van ca. 1 1/2 kg
1 serehstengel
1 limoen
olie
3 salam blaadjes
200 ml heet water
zout naar smaak

Ingrediënten voor de boemboe (bumbu):

5 kemirinootjes
8 sjalotjes
6 teentjes knoflook
3,5 cm kunyit (kunjit/kurkuma)

Bereiding:

Snijd of hak de kip in stukken. Maal de ingrediënten voor de boemboe fijn tot een mooie gladde pasta. Verhit in een wadjan de olie en fruit hierin de boemboe samen met de sereh en de salamblaadjes in ongeveer 5 minuutjes.

Doe dan de kip erbij en bak dit 5 minuten. Dan het hete water en het beetje zout toevoegen en laat de kip ongeveer 25 minuten sudderen totdat het vocht is verdampt.
Rooster de kippestukken daarna boven een houtskoolvuurtje mooi goudbruin. Als het niet mogelijk is om de BBQ aan te steken, dan kan je de kip ook gewoon in de oven roosteren. Wel de grillstand gebruiken.

Serveer de kip met sambal en een schijfje limoen.

Bapao

Bapao is een gestoomd broodje met een vulling dat zijn oorsprong vindt in de Chinese keuken. Het is via Indonesië ook in Nederland bekend geraakt.

De vulling kan vlees bevatten zoals rundvlees, kippenvlees, kip-saté, varkensvlees, ander vleeswaar of vegetarisch gehakt. Maar bapao's kunnen ook prima worden gevuld met zoete dingen, zoals een mix van stukjes pinda, kokos en sesam op smaak gebracht met basterdsuiker. Bapao gevuld met groente is ook mogelijk, maar dit moet groente zijn die niet te veel vocht afgeeft als ze gaar wordt, zoals wortel of ui. In Vietnam wordt er ook een hard gekookt ei als extra vulling in bapao gedaan. Dus….zelf bapao proberen te maken , is redelijk indrukwekkend en leuk om te doen ook (als je van bakken en kokkerellen houdt natuurlijk). Het is zeker 1000x lekkerder, dan die kleffe broodjes uit de magnetron!

Een bapao heeft meestal de vorm van een mantou. Omdat het gestoomd is, heeft het echter geen bruine korst. Bapao wordt wel eens gegeten met chilisaus, maar in China en Indonesië is dat niet gebruikelijk. Wat nu ook vaker gebeurt is, dat dit broodje ook nog eventjes gefrituurd wordt zodat het heerlijk krokant wordt.

De bapao wordt ook wel 'broodje bapao' genoemd. Dit is eigenlijk een pleonasme: in het Chinees betekent pao (包) namelijk "broodje".

Klik HIER voor het recept.

Weekrecept: Gule kambing (Gulai Kambing) Indonesisch stoofpotje met geitenvlees

Omdat het grootste deel van de bevolking in Indonesië de Islam aanhangt (ca. 93%) , wordt er voornamelijk rund- en geitenvlees gegeten.

Voor Indonesiërs in Nederland geeft dat toch wel wat problemen bij het maken van allerlei geitenvlees-recepten. Daging kambing staat er dan bij de ingrediënten. In Nederland is er vrijwel niet aan geitenvlees te komen. Daarom bereidt men geitenvleesrecepten in Nederland met lamsvlees echter, de smaak is niet helemaal het zelfde. 

 

Gule kambing (Gulai Kambing) Indonesisch stoofpotje met geitenvlees

Mals, gestoofd en lekker gekruid lamsvlees. Dit is eigenlijk een recept met geitenvlees maar helaas.... daar is redelijk moeilijk aan te komen.  

Ingrediënten:

1/2 kg geiten (lams) -vlees
1 serehstengel, gekneusd
plantaardige olie
1 kaneelstokje
500 ml dikke kokosmelk (santen asli)
zout naar smaak

Boemboe:

1 theel. anijszaad
1 theel. kardemom
7 kemirinoten
2 theel. ketumbar
1 theel. djinten
5 kruidnagels
1theel.nootmuskaat                                                                                                            

10 sjalotten of ca. 3 grote uien
4 teentjes knoflook
4 cm gember (djahé)
6 cm kunjit/kunyit (kurkuma) of 1 flinke theel.
3 theelepels rietsuiker of een schijfje gula djawa  en 3 rode lombokjes (laat de pitjes erin om het lekker "pedis" te maken)

Bereiding:

Snijd het vlees in stukjes en wrijf of maal de ingrediënten voor de boemboe fijn tot een mooie pasta. Verhit in een wadjan de olie en fruit hierin de boemboe in 3 minuten. Voeg dan de kaneel en het vlees toe en bak dit ook nog 3 minuten. Dan de kokosmelk toevoegen en het geheel in 45 minuten zachtjes gaar stoven. Verwijder het kaneelstokje voor het serveren