Enkele (onbekende/bekende) vruchten uit Indonesië

Rambutan

Rambutan komt van het Indonesische woord 'rambut' wat 'haar' betekent. Rambutan is dus een harige vrucht. De vrucht heeft een harige, rode schil en heeft in gepelde toestand een glazig witte kleur. Rambutan heeft een friszoete smaak. De vrucht komt oorspronkelijk uit de regio Zuidoost-Azië. In Indonesië groeit de vrucht rijkelijk. Rambutan groeit in trossen aan de rambutan-boom.

Manggis

De manggis, die ook wel mangosteen of manggistan genoemd is waarschijnlijk de duurste vrucht ter wereld. De vrucht die soms niet groter is dan een mandarijntje kost al snel een euro per stuk. Mangistan wordt als zeer gezond beschouwd maar de prijs-gezondheidsverhouding laat dat niet zien; voor hetzelfde geld heb je een kilo andere gezonde vruchten. Wel wordt de mangistan door menigeen als lekkerste vrucht ter wereld beschouwd. De Mangistan heeft een donkerbruine of paarsachtige zeer dikke schil. Onder de schil zitten dikke, sappige, zoetzure partjes vruchtvlees. De vrucht pel je niet, maar breek je open. De boom waar de manggis aan groeit, komt oorspronkelijk uit het regenwoud in Indonesië en Maleisië.

Belimbing

Belimbing is een vrucht met een wel heel bijzondere vorm. Als je de vrucht doorsnijdt (dwarsdoorsnede) komt er een mooie stervorm te voorschijn, die ook al duidelijk is te zien bij de hele vrucht overigens. Naast de naam sterfruit staat het fruit ook bekend als carambola. Minder bekende namen voor de vrucht zijn bilimbi, belimbing, sterappel en Chinees sterfruit.

De stervrucht kan zowel vers worden gegeten als sworden gekookt. De vrucht hoeft voor consumptie niet noodzakelijkerwijs geschild te worden, de vrucht is in z’n geheel eetbaar Vanwege de vorm wordt de vrucht uiteraard veel gebruikt als decoratie. De vrucht heeft een karakteristieke smaak en wordt ook veel gebruikt bij het koken, veelal als garnering. De smaak is zoetzuur en de vrucht is stevig doch sappig. In de vrucht kan een zwarte pit zitten van 12 mm, maar veelal is de stervrucht ook pitloos. De vrucht wordt onder meer geteeld op Midden-Java. Sinds 2007 vormt blimbing het icoon van de West-Javaanse stad Depok. 

Het eten van de vrucht kan vanwege de hoge concentratie oxaalzuur en kalium een fatale uitwerking hebben voor nierpatiënten

Salak

Salak is de vrucht van een palmsoort die oorspronkelijk in de moerassen van Sumatra, Java en Maleisië voorkomt en wordt ook wel slangenvrucht genoemd omdat de schil van deze vrucht wel wat wegheeft van een slangenhuid. In gepelde toestand heeft de salak een crème-achtige kleur. De vrucht heeft een licht zoetzure smaak, is knapperig en komt van nature voor in Indonesië. Indonesië is ook de grootste producent van salak. De vruchten groeien dicht bij de grond in clusters aan de basis van de salak-plant. Aan een tros kunnen wel 15 vruchten hangen. Maar dat kunnen er ook meer zijn.

Er bestaan verschillende soorten salak. De bekendste zijn misschien wel de salak pondoh uit Yogyakarta, en de salak Bali uit het gelijknamige eiland. 

Langsat

Langsat is een geel, klein vruchtje dat je vooral in Indonesië maar ook in andere delen van Zuidoost-Azië kunt kopen. Lokaal is het erg goedkoop. Als je het geluk hebt om het in een Nederlandse winkel aan te treffen kun je makkelijk afgeschrikt worden door de hoge prijs. Langsat is een frisse vrucht, vooral lekker op hete dagen. De pitjes en de schil hebben geneeskrachtige werkingen. Langsat kun je met een heleboel tegelijk kopen. Het is gezellig eten om samen de één na de ander open te maken. In de tropen is het een goed idee om middels het eten van fruit veel vocht tot je te nemen. Langsat maak je open door met je nagel op het schilletje te drukken tot het barst, de vrucht naar je mond te halen en het vruchtvlees in één keer uit het schilletje te zuigen. Er is vrijwel niemand die de langsat niet lust. Pas wel op voor het bittere pitje. Dat moet je niet doorbijten, of je moet op zoek zijn naar een natuurlijk anti-malariamedicijn.

Durian/ Doerian

De durian vrucht komt alleen voor in Aziatische landen en kan soms wel 8 (!) kilo wegen. Hij wordt veel verkocht in kleine kraampjes op straat. Het openmaken van de vrucht is best een hele klus. De inhoud van de vrucht heeft een pudding-achtige substantie en smaakt krachtig en scherp, maar tegelijkertijd ook zoet en romig.

Qua smaak wordt de durian ook wel vergeleken met vanillevla, knoflook, ui en schimmelkaas – en dat tegelijkertijd. Klinkt niet erg smakelijk misschien, maar dit is nou echt zo’n vrucht die je moet léren eten. Gewoon proberen dus als je de kans krijgt.

In veel hotels, restaurants en andere openbare gelegenheden in Azië is de durian overigens verboden, simpelweg omdat de geur zó sterk is dat hij urenlang in de ruimte blijft hangen. Niet echt smakelijk voor andere gasten die van een heerlijk Aziatisch diner aan het genieten zijn natuurlijk. In Azië wordt de durian in allerlei (voornamelijk zoete) gerechten verwerkt. Het is een favoriet ingrediënt in koek, snoep en ijsjes.

In Zuid-Oost Azië is men er zelfs van overtuigd dat de Durian je seksleven op kanspicen (!). Een verklaring hiervoor kan dat stofje tryptofaan zijn, wat een ontspannende werking en invloed op je seksuele activiteit heeft.